ulan babam öldü... 1 gün ağladım.
kedim gözümün önünde can çekişerek öldü... zehirli bir şey muhtemelen zehirlenmiş bir fare yedi, artık neyse... bir iki ay boyunca aklıma her geldiğinde bildiğin kendimi tutamayıp hıçkıra hıçkıra ağladım.
ağlarken de bir yandan sorguluyordum kendimi... ben o hayvanı bu kadar mı seviyormuşum diye.
ulan babam öldü... hayatın gerçeği gözüyle baktım.
kedim öldüğünde inancı için bir çok defa onca şeyi feda etmiş ben bir kaç ay bildiğin tanrıyla kavga ettim... içtiğim zamanlar küfürler yağdırdım.
ve tuhaf bir ağlamaktı... sanki ben değil içimden bir şey ağlıyordu ve tutamıyordum da.
o yüzden zikmişim sizin kedi seven biri için ne düşünüp düşünmeyeceğinizi.
