Hayatımın ilk başarısızlığını bu sınavla yaşadım. Üzüldüm, çok üzüldüm. ilk 50 dakika kaskatı kesildim. Sayamadığım kadar sınava girdikten sonra olacak şey miydi?
iş bulurum elbet ama hayalini kurduğum hastanede çalışmam zaman alacak gibi. O kadar çok hayal kurmuştum ki... Evim işime yakın olacaktı, hafta sonları sahilde yürüyüp kitap okuyacaktım. Ev bile bulmuştum, çatı katı tatlı ferah bir evdi. Güzelce kendi zevkime göre döşeyecektim. işe başlayınca dil kursuna devam edecek, yds ye hazırlanacaktım. ilk maaşımla evdekilere güzel hediyeler alıp emekleri için teşekkür edecektim. iki ay sonra ehliyet kursuna yazılıp ehliyetimi alacaktım. Sonra annemi ananemi alıp haftasonu ver elini kızılcahamam. Babama her ay üçer beşer maaşımdan verip beraber yatırım yapacaktık. Ve daha bir sürü şey..
içimi acıtan sınavda başarısız olmam değil, bütün ömrüm boyunca ilk kez başarısız olmam beni başarısız birisi yapmaz. Hayallerimi erteleyecek oluşum. O hastanede çalışamayacak oluşum, her şeyin bir kaç ay daha gecikecek oluşu...
