"boyayayım mı abi" diye başlar herşey sen "istemiyom" dersin. "abi benden olsun bari" der boyacı. saf şehirli, çocuğun gözündeki hüzne aldanır boyatır ayakkabıyı ve vereceği parayı düşünür tatlı fakir bir boyacı çocuğu mutlu edecektir o istemese de para vererek. ancak etrafında dolaşan diğer boyacıların kalabalıklaştıklarını farketmez boya biter ve çocuk daha adam elini cüzdanına atmadan uçuk bir rakam söyler ki o sırada adamın etrafında bir sürü boyacı tatlı aynı zamanda fakir çocuk vardır. adam parayı verememezlik edemez o anda ve kaçar adımlarla uzaklaşır.
hikayesinde de görüleceği üzere zor bir durumdur. (bkz: yaşanmış şehir hikayeleri)
