Türkiye şartlarında zor olsa gerek. Ama bir de iş aramak ;aramakcık yapmak var! bunuda karıştırmamak gerekiyor. Kendi hikayemden biraz bahsetmek istiyorum. Bundan yaklaşık 8 yıl evveli, tam bir yıl boyunca çalmadığım kapı kalmadı . hepsi bir hüsran bir hayal kırıklığı....Sonrasında bu sektörde ilk deneyimimi yaşayarak, evime bir saat uzaklıkta ,bir ücra köşede kalmış mahalle okulunda, çalışmaya başladım. Metroyla gider sonrasında 20 dakika da yürürdüm. ilk deneyimim böyle geçti bundan sonraki yıl bulunduğum şehrin ilçesinde(1.5 saat yol)çalışmaya başladım ,8 gibi evimde oluyordum. O yıl ayrıca bir gün başka bir kurumda(Perşembe günü hiç unutmuyorum)akşam 20 /22 arası çalışıyordum 10 da evde oluyordum o gün ve aynı yıl hafta sonu öğleye kadar bir okulda hafta sonu kursu, oradan da özel derse gidiyordum. Offf o yıl ne çalışmışım yazmaya yoruldum: Şimdi soruyorum kendime o kadar ihtiyacın var mıydı diye! Biri 8 diğeri 6 yaşında iki ana kuzusunu evde bırakarak! !!var gücünle çalışmaya? şimdi mi aradan 8 yıl geçti yıllardır çalıştığım 2 kurumda çalışmaktayım. Her yıl seneye tek kurum çalışacağım dedikçe, ikna edilerek çıkıyorum. iki ay içinde yaklaşık 10 iş teklifini de geri çevirdim. insanlar iyisini istiyor ,gerçi kim ne kadar iyi o da tartışma konusu. Şu an bulunduğum konumdan çok ama çok memnunum, çok sevenim var sağolsunlar, çevrem epey kalabalık ,sürekli selam gönderiyorlar ve oturduğum şehir metropol şehir olmasına karşın bunlar onure ediyor insanı ama bazen de düşünmüyorum değilim değdi mi diye. Aman deyip dövünmesin ;geçmişe bakıp irdelemenin anlamı yok ,giden gitti artık kalan sahalar bizim yola devam.Sizde yılmayın yola devam.
