ailenizle kafanız uyuşmuyor ise cehennemdir. 18’ime kadar odamdan çıkmayarak yaşadım ailemle hiç anlaşamazdım. aynı dili konuşmadığınız insanlarla geçinmek çok zor aile olsa bile. sonrasında ise ailemin evde olduğu günler sabah evden çıkardım 23-24 gibi eve gelirdim. üniversite birinci sınıfta şehirden ayrıldım eve çıktım. daha fazla yalnızlık ağır geldi. hala ayıramıyorum yalnız yaşamak mi aile ile yaşamak mi daha iyi diye. yalnızken ailemi özlüyorum, ailemleyken yalnız olmayı ilginç bir durum. şu an ailemleyim ve yalnızlığı arzuluyorum.
