Evrenin sonunu bir düğme ile getirmek büyük bir hediye olurdu. Belki evren kendini yok etmeye çalışıyor bile olabilir. Bunları yazarken aklıma izlediğim hüzünlü filmler ve dinlediğim hüzünlü şarkılar geldi ve ruhumda uyandırdığı hislerden dolayı evrene hatta şikayet ettiğim kötülüklere borçlu olduğumu düşündüm.
Ama acı ile hüzün aynı şey değil.
Yaşamak çok güzel bunu söyleyeceğim hiç aklıma gelmezdi. Söylerken mutlu oldum yaşamak çok güzel... Yeterince adaletli değil. insanlar olarak insan olmak yükünü - ki burada yükten kastım bilinçtir - taşıyabilecek canlılar olamıyoruz. Çok zor çünkü. Sen başarıyor olabilirsin ama ben zihnimde deliliğin kıyılarını gezdim.
Ben evrenin sonunu getirmeyi çok istedim. Şimdi bu gücüm olsa dur derim! Daha çok güzel bağlama çalacağım. Yurt dışına gideceğim farklı bir dilde teşekkür edeceğim. Çok güzel kadınlar göreceğim. Annemi hatırlayayım biraz daha. Belki onları anlar ve affedebilirim. Yarın Bir şiir dizesinde ruhum coşabilir ama ben fazla şiir okumam o beni bulsun, öyle de kibirliyimdir.
Ama eğer düğmeye sen basarsan bunu anlarım. Aklı başında herkesin gerekli ve yeterli sebepleri olacaktır.
