zaman akıp geçse de üzerinden yılların, anıların, bir yaradır eski duvarda asılı, bir korkunç tablo; rutubetli odanın neresinden dönüp baksam dehşetengiz bakışları üzerimde gezinir, baktıkça değişen bir kanlı boya tablosu; baktıkça çirkinleşen... baktıkça gözlerimi kör eyleyip beynimin kirli duvarına kazınan; bir duvardan, diğer duvara...
baktıkça içimdeki bütün iğrençlikleri su yüzüne çıkaran, en olmadık pisliklerimden nefret etmeme ve etimi tırnaklarımla kazıya kazıya parçalamak istememe neden olan bir tablo...
bir yaradır eski duvarda asılı, bir korkunç tablo... ne zaman dönüp baksam ceddime söven, ne zaman sevmek istesem işkence çektiren, ne zaman ölmek istesem haketmediğim için yüksek kahkahalarla beni aşağılayan bir sessizlik... ne zaman gitmek istesem; en kalın damarlarımdan tutup beni sürükleye sürükleye eski duvarın dibine çeken bir tablo...
bir korkunç tablo; insanlığın gerçek yüzünü gösteren...
