kolay yolu seçmektir. Ee, ama normal ki otoriter sosyalizm 1990'da kaybettiği mevzilerin ardından gözyaşı dökerken, artık proletarya diktatörlüğü masalına inanacak insan bulmakta zorlanıyorlar. O nedenle marksizmi/leninizmi yumuşatma çabalarına ağırlık verdiler. Hatta troçkistlerin çoğu anarşizan eylem biçimini, argümanını kullanır oldu. (bkz: dsip) ama tabii delikanlı diktatörist/totalitarist pos bıyıklı marksizmin/leninizmin ağrına gidiyor otoritenin kötülüğünden dem vurmak (Gerçi özgürlükçü olmadıklarını gururla haykıran stalinist partiler var. (bkz: tkp)) Hele bunlara neo-nasyonalist partileri hiç katmadım. Çünkü bunlar (iP gibi ulusalcılar) marksizmi temel aldıklarını söylerken faşizmle buluşmakta hiçbir sakınca görmüyorlar(iP-MHP ortak eylemleri. Öncü Gençlik-Ülkücü Gençlik kaynaşıklığı).Kapitalist Küreselleşmeye karşı çıkışta ulus devlet gibi bir mantığı her ne olursa olsun sahiplenen bu zihniyetin anarşizme bok atması tuhaf gelmiyor bana. Seçim çalışmaları sırasında iP'in tüzüğünde "Milli burjuvazinin desteklenmesi, misyonerlerin kovulması" gibi ifadeler vardı....
Anarşizm dünya üzerinde ulaşmak istediği önemli devrim anlarında kimler tarafından engellenmişti? Evet! Tebrikler tabiki stalinistler, troçkistler, marksistler tarafından (ispanya'da Stalinist Komünist Parti. 5.Ordu) Ukrayna'da Troçki, Kronştad'da Troçki... Yunanistan'da anarşist hareketin yükseldiği anlarda en önde çarpışan yine Komünist Parti oluyor...
Anarşizm özgürlük istiyor çünkü. Tanrıya, devlete, iktidara karşı ille de "ama illaki otorite olması lazım canım"cı tapınma kültürünü yücelten beyinlere karşı özgürlüğün mümkün olduğunu söylüyor. Bunu da yaşam biçimi ile kanıtlıyor da ondan. Yoksa neden komün isteyen komünistler (ama önce otorite şart ki millete komün mantığını eze eze verelim. Olmazsa sefamızı süreriz) komün isteyen anarşistlere düşman olsunlar ki?
