elitlikten kastımız asillik ise bunun bir yolu yoktur. asalet insanın ruhundadır ve aslında insani özelliklerindedir. "insan" olabilmek, "insanca" yaşayabilmek asaletin ta kendisidir. ve asil bir insan hiçbir zaman asaletini sözlü şekilde vurgulamaz. çünkü asil olduğunun farkında değildir. çünkü asalet onun normalidir. pazardan giyinir, üstünde prada gibi durur. sıradan bir arabaya biner onda cadillac gibi durur. kır kahvesinde çay içer, bebek'te lüks bir restoranda oturuyormuş gibi görünür. insan, insan kalabildiği sürece asildir. o kadar asildir ki giydiğini, yediğini, içtiğini de asil yapar. yazımı noktalamadan önce belirtmem gerekiyor ki toplumu kendi kafasında sınıflara ayıran, orta çağ avrupası'ndan kalma bir yobazlıkla "ben elitim." diyerek dolaşan, giydiği kıyafetin üzerindeki amblemle başkalarını küçümseyen biri asaletin yanından dahi geçemez. o yüzden burada her kim elit olmanın yollarını sorguluyorsa boşuna uğraşmasın. asalet insana lens gibi sonradan monte edilebilen bir şey değil.
