"keşke doğmamış olsaydım" hissinin, insanın daha çok doğum günlerinde vuku bulması tesadüf müdür, bilmiyorum.
acaba ben olmasaydım çevremde neler değişirdi, ya da değişir miydi mesela... benim eksikliğim çevreye ne katardı ya da çevreden ne götürürdü... ailem, dostlarım, sevdiğim ve beni seven insanlar... herhalde çok bir şey kaybetmezlerdi diyorum kendi kendime, ne kaybedecekler?!
hiç olmamış birinin eksikliğini ne kadar hissedebilirsiniz ki yani?
* * *
çok!
o hiç olmayan birisi gelse de dertleri bölüşsek, leylak kokulu bahçemiz olsa, pazar kahvaltılarımıza sezen aksu eşlik etse, sokak hayvanlarını beraber doyursak diye beklemedim dersem yalan söylemiş olurum.
ama insan, kader denen beyaz kağıda sütle yazılmış o yazının önüne geçemiyor galiba, uğraşsa da geçemiyor. değiştirdim sandığımız şeylerin bile tarafımızca değiştirileceği kaderimizde evveliyattan yazılı iken, alın yazısı dediğimiz o şeye insan sadece boyun eğebiliyor, tahammül edebiliyor. daha doğrusu bundan başka bir çıkar yolun olmadığını kabulleniyor.
hak ettiğini düşündüğün şeyleri yaşayamadığın yerde, hak etmediklerinden ise kafa kaldıramıyor duruma gelebiliyorsun ama elinde sabırdan başka bir şey bulamıyorsun bazen.
* * *
neyse... insanların ekseriyetinin mutluluğu tattığı, sevenlerince de mutlu edildiği bu özel günler nedense bende bir boşluk gibi... ve hep olduğu gibi...
sosyal medya platformlarının hatırlatmaları vesilesiyle kutlanan doğum günleri, her tarafından samimiyetsizlik akan o matbu evrak gibi mesajlar...
tabi madem samimiyetsizlikten bahsettim, samimiyetsiz doğum günü dileğinde bulunmasam olmaz! an itibariyle bir yaş daha yaşlandım, sanırım yeni yaşımdan isteğim hep olduğu gibi yalnız ve sadece köpeğimle geçireceğim bir hayat... aslında bir kız çocuğum olsun isterdim ama sadece o olsun, annesi hayatımıza hiç müdahil olmasın isterdim herhalde!*
* * *
yukarıda yazdığım depresif hezeyanlara taban tabana zıt olan şu notu hayatımın bir köşesine (her ne olursa olsun) bırakmak geldi içimden; ne kadar bıkkın olsa da dünya, sevgi denen şeyden hiç vazgeçmemek lazım.
ömrüm bunu görmeye vefa eder mi bilmiyorum ama; maskeler düşecek ve gerçek sevgi bir gün mutlaka kazanacak. umarım!
