Caz, sınırları zorlayan tehlikeli bir müzik türüdür.
Müzisyenlerin nefes aldığı, kendini yamsıtabildiği, yaratıcılığını zorlayabildiği ve belli formlar da -Ab- -aaba- gibi müzisyene birçok geniş alan bırakan bir müzik türüdür.
Siyahilerin gün boyu yaşadığı travmatik baskıları, gece barlarda müzik yaparak dışavurumları ile başlayan bir süreç.. ama nasıl bir süreç..
CaZ Tüm Amerika yı etkisi altına alıp, büyük buhran sonrası insanların -sadece siyahiler değil- gece kulüplerinde kafa dağıtabildikleri ve ifade edebildikleri bir biçim olmuştur.
Cazın öncelikle kültür olabilmesi için o ülkenin dna sına uyması gerekmektedir. Türkiye de bir müzik kültürü oturmadığı için özellikle bu topraklarda cazın müzisyenler ve onu sevecek belli bir güruhun dışında dinlenebiliyor olması çok zor.
Öncelikle cazı anlayabilmek ya da yorumlayabilmek için kişinin iyi bir müzik eğitimi ve kısmi enstrüman bilgisi olmalıdır. Keza renk bilmeden bir tabloyu yorumlamak gibi olacaktır.
CaZ soyuttur, müzisyenin solosuyla aynı noktada birleşebilmek belli bir müzikal deneyim ya da profesyonel bir müzik dinleyicisi olmak gerekmektedir.
Bir türküyü caz yorumlamak dinlenebilirlik açısından farklı bir kategoriye getirse de, türkünün de bir kültür olduğunu düşündüğünüz de şahsen, iki farklı kültürün çarpışması olarak kulağıma yansımaktadır. Bu da aslında,bir türkü kültürünün nasıl ki Amerika topraklarında dinlenebilirliği olmayacağı gibi aynı şekilde cazın da Anadolu topraklarında bir kültür olabilmesi söz konusu değildir.
iki ayrı kültürdür.
Manevi olarak fazlasıyla beslenilebilir.. nasıl ki batı müzisyenleri bu topraklardaki armoni ve ritim yapısını müziğine yansıtıyorsa aynı şekilde caz, batı armonisini kendi müziğimiz de kullanabiliriz.
