sovyetlerin dağılmasıyla kısmi bir birlik için çok büyük fırsat oluşmuştu.
azerbaycan ile en azından ekonomik entegrasyon sağlansa, hazar'ın hemen karşı kıyısındaki türkmenistan'a ulaşmak çok kolay olacaktı. bu şekilde enerji sorununu kökünden halleden türkiye'nin yeni hedeflere doğru açılmasında hiçbir engel de kalmayacaktı.
lakin, bu proje bizim kıytırık politikacılarla gerçekleşebilecek bir şey değil. bunların en geniş ufku yakın etrafını ballı maaşlı kadrolara yerleştirmek, pampalara, akrabaya ballı ihaleler verdirmek, ordan burdan keseyi ve kasayı doldurmakla sınırlıdır.
bu proje bir değil, birkaç tane, kelleyi koltuğa çabucak alabilen ultra deha devlet adamları gerektirir. o dönemde de yoktu. şimdi de yok.
zamanın neler getireceği belli olmaz tabii. ama ben yeni bir fırsatın oluşacağını pek sanmıyorum. zaten onlar da iyi kötü, şöyle yada böyle yolunu buldu, rotasını çizdi.
