Benimki bana geldiğinde evliydi dermişim, şakaydı. Sadece ‘hayattaki tek dileğim onunla aynı yatak odasında aynı yastıkta ölmek’ dediği bir sevgilisi vardı. O zaman çok abartılı ve rasyonel bir istek gibi gelmişti bu bana. Aradan 6 yıl geçti. Bu 6 yıl içinde nişanlandı, evlendi, hamile kaldı, doğurdu ve büyüttü. Bunların hepsini yaparken de okudu. Bu sayede bana tamamen yabancı tek bir insanın üç farklı kişilikte arkadaşım oluşunu izledim. Arada dalga geçiyorum ‘Nasrettin hocanın kazanı gibisin. Bir tane verdik üç aldık’ diye.
Onlar sayesinde yaşam çizgisinin herkeste farklı olduğunu ve bu farklılığın ne kadar ürkütücü gözükse de aslında o kadar da ürkütücü olmayabileceğini öğrendim.
Çoğu zaman onun evli ve çocuklu olduğunu unutuyoruz. Kendisi de unutuyor biz de. Sonra kafede otururken bir çocuk, annesi ve teyzeleri şeklinde oturduğumuzu fark ediyorum. Hep olduğum abla profili zaman çizgisinin hızlı gitmesi yüzünden yerini teyzeliğe bırakıyor.
