ister müslim, yada gayri müslim, ister inançsız yada kafir, kimin dünyaya meyli daha çoksa onun içindeki düşmanlık daha fazladır. Dünyaya tamah ile hırslanan kim olursa olsun. Diyeceksiniz ki islam düşmanlarını anladık da müslümanları da aynı kefeye koydun. Yok onu ben koymadım o kendi kendini oraya koydu. Kendi nefsine etrafına zulmetti. Esas dinine düşmanlık etti. Nasıl mı? Dünya malına hırslanıp tamah ederek. hem dinini hem dünyasını hem ahiretini perişan ederek. Ee ya diğerleri? Diğerlerinin durumu, ettikleri düşmanlık mesabesinde yine kendi başlarına dönecek. Dünya çabuk geçer. Ahiret ise çok yakın. Ayrıca, Muhabbetin olduğu yerde düşmanlık ikiz kardeştir. Seven varsa düşmanlık eden de olacak. Fazla yapacak bir şey yok zira Fıtrat böyle. Bir tarafta allahın dostları ve taraftarları, diğer tarafta düşmanları olacak. Muhakkak olacak. Bu Kaçınılmaz. Esas sıkıntı şu ki, allah tarafında görünüp dünyaya tapanlar başrollerde. Çünkü onların dine verdiği zararı kafirler veremez. Hal böyle olunca kafirlerin müslümanlara galebesi ise kaçınılmaz. Müslümanların zillet içerisinde kafirlerden zulüm görmesi kaçınılmaz. Esas mesele o. Çünkü zillet ve meskenet müslümanların kendi amelinin neticesi.
Düşman küffar değil, esas düşman lat menat ve uzza (güç kuvvet, otorite iktidar yönetme, dünyevi arzular zevkler para ve türevleri) ya (tapınmak) rağbette. Putlar ise artık kabede değil, esas putlar insanın gönlünde..
