Halit refiğ'in 1980 sonrası derin analizlere konu olabilecek cüretkar filmlerinden biri.
Daha önce Abdulhamit dönemini bu kadar gerçekçi ve bu kadar sade işleyen bir film görmemiştim.
Jön Türkler denen grubun kendi içinde ne kadar kaotik ve ne kadar hiyerarşinin her an kaybolabildiği bir yapıda olduğunu anlatması açısından bile önemli bir film.
Bir başka şey ise o dönem için fazla cüretkar sayılabilecek 1 adam ve iki karısının lezbiyenlik de içeren üçlü seks ilişkisine ustaca bir kaç göndermeden sonra son derece akıllıca ana karakterin evden ayrılması sonucu filmi cinsel gerilim noktasına çekmeden konuyu kapatışı oldu.
Son derece ucuz bir film, filmin belli yerlerinde aynı müzik farklı frekanslarda kullanılarak filme ruh katıymaya çalışılmış ki bence gerek yoktu.
Filmin ucuzluğu her halinden belli oluyor. Fakat asla çirkin bir film değil. Bu kadar ucuza ne kadar iyi film çekebileceklerse o kadar iyi film çekmişler.
