'now i have become death, the destroyer of worlds.'
(şimdi ölüm öldüm, dünyaların yok edicisi.)
-new york şehri, 1945
tam adı julius robert oppenheimer, dünyanın bana göre yaşamış ve yaşayacak olan en hüzünlü insanlarından biridir.
eğer yok etme gücü bir insanı tanrı olmaya yaklaştırıyorsa oppenheimer yarı tanrıdır.
dünyaya belki de bir daha kimsenin veremeyeceği kadar büyük bir hediye vermiş, ardından dahiyane zekasının sonuçlarının asla geri alınamaz bir şekilde yüzbinlerce insanı yok etmesini izlemiştir.
bir adım geri çekilip baktığımızda nükleer bomba ile savaşma yolu olmayan Japonya'nın 'her şey yok olana kadar savaş' mantığından uzaklaşıp teslim olması belki de yeterli bir sebeptir. milyonlarca insan ölmemiştir, fakat bunun yerine yüzbinlercesi ölmüştür. bu herhangi bir şeyi haklı çıkarabilir mi, bilmiyorum.
fakat vermiş olduğu kararların ağırlığının onu ölümünden önce yarı saydam bir hayalete çevirdiği gerçektir.
doğru nedir? inandığımız şeyler bizi nerelere kadar götürebilir?
kendisini savunmak veya yermek gibi bir amacım yok. böyle bir kapasitede olduğuma da inanmıyorum. Oppenheimer'ı yargılayabilecek bir hayat yaşamadım. insaniyetimi de böylece kurban etmedim.
Gerçekten bildiğim tek şey cani olmayan iyi bir adamın omuzlarında taşınması için bu çok çok büyük bir yük.
Ama dünyayı yok edecek kadar zeki olmak, sanırım çok nadir vuran bir şans olsa gerek.
