hak edene soylenmesi gereken bir sozdur aslen. gidenin illa da terk eden olmasi gerekmez ama. giden taraf kendin olsan da bu sozu soyleyecegin zamanlar olabilir hayatinda.
ama iste onceden de dedigim gibi, soylemek kolay degildir oyle. en bayagisina bile soyle okkali bir "siktir" cektiginde rahatladigini, hafifledigini hissetsen de yanilirsin. onun siktirip gitmesi hicbir sorunu duzeltmez zira. aksine her sey daha kotuye gider. donusu olmayan yollara girilir belki de.
yine de hak edene soylenmeli ki, kendine gelmesinde bir parca da olsa katkin olsun. baskalarinin da cani acimasin; acitamasin.
insanlar tanidim, cok sevdim. cogu orospu ruhlu insanlarmis, cok sonrasinda anladim. gozlerinin icine bakarak hakaretlerimle ezmek, -eger azicik onuru varsa- yerin dibine girisini gormek, ne kadar asagilik oldugunu yuzune haykirmak istedigim cok insan girdi hayatima. ve cikti. cikarirken arkasindan umarsizca, kaygisizca "siktir git" diyemedigim.
