geçenlerde fazlaca maruz kaldığım bir öğretmenden sonra artık kesinliğine kanaat getirdim.
ben kendi okulunun inşaatında kendisi çalışmış, sırasını, tahtasını kendi çakıp ev ev gezip çocuk toplamış, kapısından kovulduğu evlere bıkmadan usanmadan gidip kızı okula gidince orospu olacağından korkan ana babalara eğitimi anlatmış bir köy enstitüsü öğretmeninin torunu olarak dedemden bir kez olsun memnuniyetsizlik duymamış olan ben, 35 yaşlarında nevrotik bir bayan öğretmenden iki buçuk saat boyunca ne berbat bir iş yaptığının, işinin aslında ne kadar zor olduğunun acıklı hikayesini dinledim.(bi ara acaba bizi kafaya mı almaya çalışıyo diye düşündüm, yok. bir nevi savunma mekanizması oluşturmuşlar işlerinin kolay olmadığına kendilerini de ikna ediyorlar bu yolla) sevmiyosanız yapmayın şu işi gözünüzü seviyim. çoluk çocuğu bunlara emanet edip de sonra bu nesil niye agresif, memnuniyetsiz diye düşünüyoruz.
idealist öğretmenlere en çok ihtiyacımız olan şu dönemde göt büyütecek, kolay meslek arayan asosyal genç kızlarımıza sesleniyorum evlerinizde oturun genç nesli de kendinize benzetmeyin.
