--spoiler--
nice insan sevgilisine kavuşmak için yıllarca çabalar da vuslata erdikten sonra sevgiliyi yalnızlık meleği'yle aldatıverir.
çünkü içimizde hep yalnızızdır, çünkü ilk nişanımızı yalnızlığımızla yapmışızdır, ilk sözümüzü ona vermişizdir...
bu yüzden güçlüdür yalnızlık meleği, bu yüzden hep baştan çıkartıcı, hep güzeldir. bu yüzden kendine güvenle, en hararetli sevişmelerin orta yerinde sırtınıza hançerini saplayıverir, ardından kulağınıza şöyle fısıldayabilir: "sen benimsin!..."
--spoiler--
