Ben aslında gençliğimin en güzel zamanlarında orda yoktum. Ben başkalarının meşguliyetindeyken yirmili yaşlarım tükenmişti ve bunun farkına otuzlarımda varmıştım. Ve o zaman anladım ki dünya içi boş bir fanus bizse içinde yaşayan mahkumlar. insan zaman kaybettiğini boş yaşadığını neden çok geç anlar? insan kendi kendine böyle SORULAR sorduğunda gerçekten kendisiyle yüzleşebiliyor mu?
Zaman Bence kitlesel bir silah ve aynı zamanda kana kana içilen bir su kadar hızlı biten bir ukde.
Eskiden daha çocuksu cümleler kuruyordum. Şimdi daha bir çocuğum ama çaresiz cümleler kuruyorum. Senin için en kıymetli şey nedir?
Senin kıymet gösterdiğin şeyler benim elimin tersiyle ittiğim Para pul etmeyecek boş ama boş farkında olmadıklarındır.
Ben aslında Gençliğimin en güzel zamanlarında orada yoktum. Herkes o anı ölümsüzleştirirken ben sana çabalıyordum.
Ne çok şey kaybettik birlikte. Geriye dönüp baktığımda ne kazandım diye soruyorum kendi kendime. Sadece otuzlu yaşlarımı kazanmışım, Ve yitip giden koskoca on yıllarımı kazanmışım.
