Bu değil de bir başka versyonu yaşandı.
Dedem yaşında bir amca anlatmıştı. Bu babasına ayşe adında bir kızı sevdiğini söylemiş. Babası da yakın arkadaşının kızı sanıp ertesi gün kayınpederinin yanına gitmiş.Durumu açıklamış zaten çok yakın arkadaşlarmış ertesi gün kız isteme törenini kararlaştırmışlar.Adam eve gelmiş bizimkime hazırlan yarın istemeye gidiyoruz demiş. Ertesi gün olmuş bizimki çok mutlu, yola çıkınca anlamış bu ayşe onun sevdiği ayşe değil. Yolda babasına karşı gelse de mecbur istemeye gitmiş. Sonra da ayşe ile evlenmişler. Onunla konuştuğumda belli bir zaman eşime alışamadım bulunduğum duruma inanamadım fakat şuan çok seviyorum onu belki benim sevdalım olan ayşe ile evlenseydim bu kadar mutlu olamazdım dedi.
Sevinsem mi üzülsem mi bilemedim.
Ayrıca eski nesil nasıl bu kadar katı olabilir anlayabilmiş değilim.
