hiç bir zaman son buluşma olduğunu bilmeyiz, sıradan bir gün gibi gideriz. ankaranın boğuk kapalı havasında bir parkta veyahut kafede seyir eden ilişkiniz ne yazık ki son olduğunu bilmediğiniz o son buluşmanın sonrasında telefonda biter.
yüz yüzeyken söyleyebilme cesaretini gösterebilseydin keşke, benim de diyeceklerim vardı halbuki. o son andaki tavrının yüzüne yansımış olan kusursuzluğunun yerle yeksanlığına temizinden bir tokattı benim tek verebileceğim cevap.
