şirinlik yapmaktadırlar. şirinlik derken şirinleri kast ediyorum. hani iyi bir çocuk olursak şirinleri görebiliyoruz ya onun gibi.
ilk alımlar yapıldığında görmüştüm semtte. bu koronavirüs çıkmadan birkaç ay kadar önce iki gün iki gece üst üste çok kötü oldum nefes alamıyordum ateşim çıkmıştı üst solunum yolları enfeksiyonu vardı. lan yoksa ilk koronalılardan mıydım neydim bilemiyorum.. neyse evdekileri uyandırmadan sessizce giyinip çıktım evden hastanenin aciline attım kendimi. serum bağladılar oksijen taktılar vs. 3 saat kadar orada kaldım sonra saldılar sokağa. hava aydınlanmak üzereydi alt sokakta denk geldik. tabi ben pert olmuşum 2 büyük rakı içmişim gibi sallana sallana yürüyorum saç baş dağınık. bunlar gördüler beni "abi bir dakika" diye seslendiler. kimlik sordular çıkardım verdim. gülümsedim bir de "alkollü değilim kardeşlerim hastaneden geliyorum 2 gecedir ebem zütüldü" dedim. onlarda güldüler "abi destek olalım eve bırakalım zor yürüyorsun" dediler. teşekkür ettim üst sokakta oturuyorum sağ olun dedim gülüşerek ayrıldık.
ilk ve son kez bu arkadaşlara orada denk geldim. üstünden kaç ay geçmiş bak bir daha ne gündüz ne gece hiç görmedim sokaklarda. temiz yüzlü efendi çocuklardı gerçi sevinmiştim "lan iyi be geceleri polis olmuyor en azından bunlar asayişi sağlarlar hem istihdam olur işsizler ordusu biraz azalır" demiştim. dediğimizle kaldık tabi. harbiden nerede olm bu adamlar ?
