öncesinde 2 gün ayrı kaldığımda geri dönmek için büyük bir istek duyduğum bu şehirden şimdilerde öylesine uzaklaştım ki. geri dönecek olma düşüncesi bile nefesimi kesiyor. dönmek istemiyorum, midem bulanıyor, nefret ediyorum. ayaklarım geri geri gidiyor, süreyi uzatmak için bahaneler yaratıyor, yeni işler icat ediyorum.
artık ait hissetmiyorum kendimi oraya, ziyadesiyle yabancılaştım. benim için sadece doğduğum şehir olarak kalacak. içinde evim, ailem, dostlarım, anılarım olmasına rağmen yakınlık duymuyorum. Belki de son zamanlarda utançla hatırlayacağım, derin pişmanlıklarla kavrulacağım anılar biriktirdiğimdendir.
bir daha geri dönmeme seçeneği sunulsa tereddüt etmeden memnuniyetle kabul ederdim.
