Babam gerçek bir işkolik. işimiz gereği her sabah 5’te uyanıp dükkan açıyoruz. Adama karantina zamanında bile zar zor kapattırdım dükkanı, kapatınca huzursuzluk çıkardı. Şu hayattan tek beklentim benimde uyuyabildiğim bir günün olması, hani içimden diyebileyim “ulan Pazar günü gelsede 12’ye kadar uyusam” diye. belki böyle bir cümle beni motive eder, yorgunluğu ertelerim.. ama yok işte amk yok. Bu durum beni kahrediyor.
