ihtiyaç duyar demek doğru bir söylem olmaz. Çünkü o hiç bir şeye ihtiyaç duymaz. Hiç bir şeye muhtaç değildir. Muhtaç olan bizizdir. Düşünen sorabilen, üzerinde fikir yürütebilen varlık olan insan, onu tanımaya en müsait varlık olan insan ona muhtaçtır.
Basit bir örnekle düşündüğümde, bir ressamın sanatını icra etmesi, bir müzisyenin şarkı söylemesi gibi sanatkar olan her kimse, bunu yapmak ister. Bu en doğal hakkıdır. Maddi ihtiyaçlardan dolayı değil, sesi güzel olan adam bu sesini kullanır. Yeteneğini bir şekilde sergilemek isteyebilir.
Sonsuz güç sahibi olan yaratıcı kendi iradesiyle kendi sanatını kullanıp evreni, bu evrenin içinde bir nokta kadar bile yer kaplamayan insanı, bu insanda kendinden bir parça olan hasletleri, kendisini tanıması için, yaratmış olabilir. Bu benim aklıma da kalbime de yatıyor.
Mesela yine bir ressam üzerinden gidecek olursak, ressam yaptığı resmin boş bir odada değil, sergide bulunmasını ister. Gösterilmesini, beğenilmesini, üzerinde düşünülebilmesini, kendisinin resimler üzerinden vermek istediği mesajların insanlara ulaşmasını ister. Buradan da alaka kurulabilir fikrimce.
