nefret ediyor değilim de değiştirmeye çalışıyorum diyelim. kararsızlık. bazen en doğru olanı seçeceğim diye beynimi çatlatıyorum gecelerce uykusuz kalıyorum. bir söz var "seçilen her yol seçilmeyene ilişkin bir feda ediş içermek mecburiyetinde" diye. heh aynen bu durumdayım. seçtiğim her şey, bakın her şey diyorum kıyafetten yürüdüğüm yola kadar, diğer o seçmediğimi feda edeceğimi gösteriyor. ve her karar en önemli kararımmış gibime geliyor. nefret ediyor değilim sadece karar verme sürecinin uzun ve sancılı olması artık yoruyor. Bu zamana kadar aldığım kararlardan pişman olduğumu hatırlamıyorum hiç. just tired.
