filmden çıkartılacak tek sonuç; adnan yahya'nın altın çağ'ının ingilizce versiyonu ve onun mehdili günleri yerine dinsizlik ekseninde saçma ve sakat bir temele dayandığı... belgeselin sonlarına doğru herhalde insanları toptan öldürüp cennete doldurmak gibi bir niyetleri var diye düşündüm. bir kere sen filmde insanoğlunun en temel güdülerini inkar ediyorsun kabil neden habil'i öldürdü? o zaman para mı vardı? hepi topu bir hz. adem, bir hz. havva, bir de ikiniz neyi paylaşamadınız? belki aşırı yüzeyselim bilmiyorum ancak para olmasa da cinayetler, tecavüzler, hırsızlıklar olacak çünkü iyi ve kötü, sevap ve günah bu dünya var oldukça ying yang döngüsünde dönecek. yüzbinlerce yıllık bir insanlığı onun değerlerini inkar edeceksin, dini unutacaksın e peki "uyumlu bir sistemin bütünüyüz" ya da "yıldız tozuyuz" diyorsun da ağzının sularının aktığı doğal kaynaklar nasıl oluştu? buna bir cevabın var mı? yok... tanrı'yı unutacak mışız? eee sonra? futuristik tasarım yapan amcayı mı 3 nesil sonra tanrı kabul edeceğiz *** "ooohh ne güzel eline sağlık iyi çizmiş buraları bak o buraya bahçe çizmeseydi kıçımızda mı bitecektik çimleri" diyeceğiz. trilyonlarca yıl geçsin isterse, tanrı ve din kavramı insanların geliştirdiği değil bizzat onun içinde geliştiği bir yaradılıştır.
öte yandan insanoğlu yaptıklarının taktir edilmesini bekleyecek, karşılığını isteyecek ve bundan bir haz alacak ruhunu besleyecek. bu belgesel bizlerin ruhani bir varlık değilde dünyaya sadece yemeye,içmeye,sıçmaya gelen, teknoloji üreten birer düşünenhayvan gibi olduğunu dikte etmeye çalışmıştır. bu bakımdan ve belgeselin genel havasından anlaşılan post modern komünizm ve futuristik eciş bücüşlerin karamsar bir ses tonuyla anlatılması. buna harcayacağınız 2 saati sevişmekle, ders çalışmakla, kitap okumakla, tuvalette saatlerce kalmakla ne biliyim hayal gücünüzün sizi nereye götürebileceğini düşünmekle geçirin... inanın bana hak vereceksiniz.
