Düşünülen şey değildir. Kadının, daha doğrusu mağdurun beyanı soruşturmanın açılması için esas alınır. Tabii ki mağdurun temelsiz beyanıyla kimseye ceza verilmez.
Bu ilkenin amacı belli suçlarda belli bir süre sonra delilin kendiliğinden ortadan kalkması sebebiyle soruşturmanın maddi bir delile dayandırılamamasıdır.
Normalde dava açılması için savcıda suçun varlığına dair yeterli şüphe kanaati oluşmalıdır. Ancak yukarıda yazdığım gibi bazı tip suçlarda delil ortadan kalkabilir veya mağdur ne derse desin savcıda suçun varlığına dair yeterli şüphe oluşmayabilir. Bu yüzden, sadece “soruşturmanın açılması” için bu ilke esas alınır.
Buraya kadar bana kalırsa sorun yok. Sorun günümüzdeki linç kültüründe başlıyor. Herhangi bir taciz söylentisi bile facebook’ta twitter’da ve konvansiyonel medyada infial yaratıyor ve “şüpheli”nin yargısız infazı isteniyor. Bu kamuoyu baskısı büyük olunca yargı boyun eğmek zorunda kalabiliyor. Asıl sıkıntı işte tam olarak bu. Yani asıl korkulması gereken “kadının beyanı esastır” ilkesi değil “medyanın beyanı esastır” ilkesi.
