pek duygusal hatıralar bıraktığım yer. karların dize kadar geldiği bir kış gecesinde beni evinde misafir etmiş bazı türk kökenli kosovalılar olmuştu. herhalde 6 sene geçmiştir üzerinden. bir süre facebook'dan yazışmaya devam etmiştik ama son yıllarda bağlantımız kopmaya başlamıştı. aradan yıllar geçti, az önce gördüm, birisi whatsap'tan yazmış. unutmamışlar. telefonumu bırakmış mıydım, hiç hatırlamıyordum. bizim ailede de arnavut göçmenliği var, belki oradan bir samimiyet hissediyorum bilemem. ama tanıdığım kosovalılar gerçekten çok başka insanlardı. size bir şey anlatayım. moldova'da da bir türk'ün evinde kalacaktım, gel dediler. gittim. evin sahibi saçma sapan bir nedenle gece saat 2:30 gibi beni evden atmıştı. bu kişi balkan türkü değildi, has be has anadolu türküydü. bir de yine kosova'da biri beni bir cemaat yurduna götürmüştü, hangi cemaat bilmiyorum. onlar da almamıştı. tabii kimse ne idüğü belirsiz bir adamı konaklamak durumunda değil ama bazı insanların konukseverliği hiç unutulmuyor. işte onlardan yıllar sonra gelen bir mesaj bile duygulandırabiliyor. arnavutluk'a gideceğimi söylediğim zaman romanya'da yaşayan bir kız, arnavutluk'ta evi olduğunu, istersem anahtarı verebileceğini söylemişti. balkanlarda çok ilginç şeylerle karşılaşabilirsiniz.
