Sabah gözümü açtığımdan beri onlarca yazı, haber okudum. resimler, olay hakkında korkunç yorumlar gördüm.. bunu yazmayacaktım aslında çünkü elimden gelen tek şeyin oturduğum yerden kadın cinayetlerini, katillerini lanetlemekten başka bir şey olmadığının farkında olmak çok üzüyor beni eziliyor gibi hissediyorum öldürülen her kadının bakışıyla.. evet küçücük rabianaz bana bakıyor birkaç ay önce kaybettiğimiz Ceren hala nerede olduğu bilinmeyen Gülistan ve niceleri...
iki gün tutuyoruz sanki hepsinin yasını unutuyoruz ya da yeni bir kötü haberle unutmaya mecbur bırakılıyoruz.. ama asla güzel haberler almıyoruz. Adalet denilen kağıt üzerindeki kavram yazık ki yerini bulmuyor içinde bulunduğumuz sistemde.. çok çaresiz hissediyorum bunları düşündükçe birgün sosyal medyada fotoğrafı paylaşılan kadınlardan biri olmak istemiyorum. Kadınların, çocukların korkuyla yaşanmasını istemiyorum.
