Her öldürülen kadınla birlikte toplum olarak aklımızı, vicdanımızı ve inancımızı kaybediyoruz. Gerçekten yeter artık. Ve evet kadın cinayetleri politiktir.
Kadınların kendi emekleriyle, özgürce yaşamaları suç. Ataerkil akıl ve devlet kadının bir özne olarak var olmasını kabul edemiyor. Yargılıyor ve yadırgıyor. iyi hal indirimi, tahrik unsuru diye diye nerelere geldik.. sonra ne oluyor bağ evinde ne işi varmış, gecenin o saatinde dışarıda mı olunurmuş, e alkol de almasaymış, açık saçık giyinmiş..
Maalesef sayısız kere tanık olduk bunlara. Kadınlarımız sadece birer sayı olarak kaldı, isimleri bile çoğu zaman bilinmedi.
Korkuyorum. Gerçekten korkuyorum. Üstelik kendimi korumayı bildiğim halde, üstelik bilinçli bir aile tarafından yetiştirildiğim halde, üstelik eğitimli ve bağımsız olduğum halde.
Gece dışarı çıkmaktan korkuyorum, alkol alırken tedirginim, birine güvenmekte zorlanıyorum, giyimime kuşamıma dikkat ediyorum. Nefret ediyorum artık. Benim bile zihniyetim bizlere aşılanmış, erkeğe aitmiş gibi empoze edilen özgürlüğü kabul edemiyor. Çünkü korkuyor.
Bilmiyorum, özellikle erkek çocuklarımızı yetiştirirken çok mu yanlış davranıyoruz, yoksa gerçekten cibilliyetsiz bu insanlar anasının karnından mı öyle doğuyor. Yoksa gerçekten devlet de ataerkil bir devlet mi sadece?
Ama yok, sadece bunlar da değil. Eğitim sistemimiz bile hala cinsiyetçi. Sığınma evleri hala yeterli değil. Karakola başvurduğunda kadınlarımız hala özellikle küçük illerimizde kocan o senin gibi bir yaklaşımla karşılanıp, ciddiye alınmıyor. Örnek alınan ünlüler eşlerine şiddet göstermekten geri durmuyor. Bizi temsil eden vekillerimiz hakeza öyle. Sosyal medyada türlü türlü kadın üzerinden saldırganca ifadeler kol geziyor. En yakından bu sözlükte bile günlerdir kadın poposu, bacağı üzerinden espriler dönüyor. Yıldım.
Yarın hangi habere uyanacağımı bilmiyorum. Korkuyorum evet ama korkudan çok öfke var içimde.
