en son başbaşa iken dinlenmiş bir şarkının verdiği buruklukla oturdum yazmaya . ne söylemem gerektiği veya ne söylersem sana kendimi anlatabileceğim hakkında hiçbir fikrim yok , sadece kırıp gittiğin küçük bir kadının kalbini açmak istedim sana .
hayranlık mıydı sana hisettiklerim yoksa sana gerçekden aşık mıydım ? bunu sorgulamakdan nedense vazgeçtim , galiba sadece küçük bir oyun olduğunu bu kadar erken farketmek istemedim . ben senin gözlerindeki korkuyu gördükden sonra benimde korakmaya başladığım yalanını uydurdum kendime ve buna inandım . sadece bu oyun biraz daha uzun sürsün diye . sen benim hayatımdan çekip giderken bunun sadece küçük bir oyun olduğuna ve bittiğine inandırdın beni .
şimdi aylar sonra sesini duyunca aslında tüm inadıklarımın yalan olduğuna inandırdı beni sesin , sende farkettin bu zamana kadar inandıklarının asıl inanman gereken şeyler olmadığını . sesin bana hoşçakal derken ben yeni bir gerçeğe daha inandım . hayatım senin yeni gerçeklerine inanmakla geçeçek ve günün birinde birbirimizin olana kadar , kendimizle ilgili yeni gerçekler bulacağız . sırf karşımızdaki daha bitmediğini anlasın diye ...
