ben daha okula gidemeyecek kadar küçükken annemle işe gider gelirdim. annem gündelikçilik yapardı bostancıdaki bazı evlerde. bostancı tren istasyonundaki büfede görürdüm satıldığını. o zamanlar başka da hiçbir yerde görmemiştim satıldığını. sanırdım ki zengin yerlerde satılan lüks tüketim ürünü. büyük olanı hiç alamadık ama annem küçük 10 cm lik paketlerinden nadir de olsa bana alırdı. o kadar güzel gelirdi ki anlatamam.
şimdilerde yediğimde hiç zevk aldığım söylenemez. ya pringlesin tadı bozuldu, ya ağzımızın.
