iki senedir çıkamıyorum ama öyle böyle değil çakır keyfi kimse sevmez biliyorum çıkamıyorum öyle bir enerji düşürüyor ki sanki dünyada yoksun.Enerji düşürüyor.Yanlış tercihler,yanlış aşklar bu duruma sürüklüyor.Şimdi nasıl çıkacağım onu düşünüyorum.Para da kazanamıyorum.Ama bereket versin depresif ruh halinden yararlanarak çok yazılar yazdım.Depresif dönemde olduğumdan karanlık oldular.Ömür törpüsü gibi bir şey.Ne konuşmak var ne iletişim.Baskı yapınca da artıyor.Bir de sevdiğin kişilerden ayrılma ihtimali.Hepsi arttırıyor bu durumu.Allahım nasıl çıkacağım.Artık bana değer vereni sevmeye karar verdim.Ancak bu sayede çıkarım.insanı insan yapan tek şey değer.Diğerleri boşmuş onu anladım.Bu depresyonu çıkartan şey değersizlik hissi aslında.Vala değer verenlere bakın.Yoksa hayat geçmiyor.Ancak değer veren mutluluk veriyor.Diğerleri boş bir küme.Değer her şey her şey.Bunca zamandır bağırıp durdum.Hiç faydası yok.ilacın da çaresi yok.Tek çaresi:Değer verenin yanında olmak. Aşk tutku geçiyor da geride sevgiden çok değer kalıyor.Sevgi bile azalıyor zaman zaman da değer azalmıyor.En hakikat değer.Çünkü insanlar çok aciziz.Ancak değer veren mutsuzluktan,depresyondan çıkartır.Değer vereni sevmeyen insan da ne bileyim.Size değer verenleri sevin.Hayat çok kısa.Aslında depresyon sürekli değer görmediğimiz için çıkıyor.Bir nevi değersizlik hissi.Ne demişler:
"Sev seni seveni dağlarda çoban olsa
Sevme seni sevmeyeni Mısır'da çoban olsa."
Hayata anlam katan tek şey
"Değer"
Değerin kaynağı nedir bunu diyemem de.Sevgi,aşk,tutku gibi duyguların en üstünde olduğuna inanıyorum.Artık pes ettim aşkı aramaya.Zaten mutlu olamıyorsunuz fazla.Zaten her şeyin bir değeri olmasa neden hayat diye bir şey olsun.Değer her şey her şey.Yoksa daha çok depresyona gireriz.
