küçükken çok usluydum ben, hep söz dinlerdim, hiçbir oyuncağımı kırmazdım. istediğim bir oyuncak alınmadığında asla ağlamazdım, öyle çok oyuncak istemişliğim de olmadı benim hiç. annemin elini tutmadan uyuyamazdım. ve annemle babama kızdığımda onlara verdiğim tek ceza uyurken iyi geceler dilememek olurdu hep. ama nasılda üzülürdüm içten içe öyle davrandığımda. sadece pırasa, ıspanak ve zeytin yememek konusunda direndim onlara karşı. hala da direnirim..*
