deniz, henüz üniversite sınavını kazanmış bir cocuktur.
okuluna alışmak için, beş, on gün önceden gitmeye gayret gösterir ve gider.
daha otobüsten inmeden, hanım mı hanım cok tatlı bir kızla karsılasır.
ve cok gecmeden sahilde ki cafelerden birinde cay içmek için yola koyulurlar.
cok büyük değildir gittikleri yer, hatta bir ilçedir.
her gectikleri yerlerde gözler onlara cevrilir, belli ki bişeyler var diye gecirir, deniz içten içten.
okul baslar o tanıştığı kızla, gelip gitmektedir ve kalbine söz geciremez olur, bir gün iki gün derken, asık olduğunu acıklar ve uzun bir ilişkiye girerler.
ve hala her gittiği yerde gözler onların üstündedir, ne bu diye merak ederken gittiği bi internet cafe de, takım elbiseli, yüzünü yirmi gündür yıkamadığı belli bi adam yanına sokulur. sen der o kızın ne olduğunu biliyormusun, evet der biliyorum, neymiş der söyle bakalım ne olacak benim sevgilim diye cevap verilir verilmez.
tüh lan senin suratına ermeni lan o.
bi an dünya durur, elime aldığım mouse ısırır gibi olur avucumu. yok ermeni olduğu için değil.
bugüne kadar her gittiğimiz yer de demek ki bundan bakıyorlarmış, ve bu cehaleti anlamamak için cok dayatır, benliğine deniz.
ve cok sevdiği, yeşil gözlüsünün yanına gider, incitmeden nasıl sorabileceğini düşünür.
bak canım bizim ilişkimizde oturmuş bazı şeyler var.
yakın bi zamanda okul bitecek evleneceğiz, bişey varsa söyle denir.
ve ardından şu tokat gibi cevap gelir.
sen de herkes gibi bana bakmaya basladın...
ermeniyim ben der, ve ben ona bunun sorun olmayacağını anlatırım.
okul biter her şey yolunda gitmektedir, getirilir aileyle tanıştırılır, olur cevabı alınır.
ama komşu baskısı, dedenin cehaleti ve daha nice şeyden ötürü gercekleşemez.
onlara söylediğimi tekrar söylüyorum.
hersey de yapılsın, ama aşkta ayrımcılık yapanlar, ırkıyla birbirini ayıranlar.
alın nefretinizi götünüze sokun.
