yüzünü gözünü dağıtacağın cinsten yazar. arkadaşım, tamam kabiliyetlisin, yeteneklisin, kalemin mi desem klavyen mi bilemedim, o da sağlam. ne diye bunu bir silah olarak kullanırsın? ne diye insanın yüreğinde sıcak sıcak dostane* atan bir köşesini önce sızlatır sonra buz kestirirsin? sonra da "ehehe yok o kadar da olumsuz değilim" ayağı yaparsın.
ah lynyrd, ah be aslanım.* senin zekana, yeteneğine kurbandır aritran. ama sana bir mesaj atamadım, bir arayamadım seni. hele bir sor neden? telefonum çalındı. ve giden telefona değil sadece iki şeye üzüldüm. biri sendin. diğeri bana kalsın.
sen gitmeden bir gün önce, ben çorlu topraklarındaykene iki asker uğurlandı. davullu zurnalı. biri karadenize diğeri doğuya gidiyordu. uzaktan seyrediyordum öylece. acep sende de var mıydı o çocukların gözlerindeki ifade? ona cesaret veren arkadaşlarına gülümseme çabası, yan gözle anneye tekrar tekrar bakmalar, ağlayan babayla ne yapacağını bilememe. ve korkuyla karışık merak. hiç tanımadığım o çocuklara "güle güle git." dedim. benimle bile vedalaşmak için geldiler. beni ilk defa görmüşlerdi, bir daha da görmeyeceklerdi ama askere gitme duygusu böyle bir şeymiş demek ki, geride kalan herkes değerli olurmuş. biliyor musun, ikisi de sendin aslında. ikisine de senmişsin gibi dedim "güle güle git" diye. ne yalan söyleyeyim gözlerim doldu orada. vedalar can yakar.
şimdi seni o ortamda düşünüyorum da, acayip eğreti duruyorsun la. ne o öyle koskoca jedi havalara atılıyor falan. yok artık.
hayır bir de altı üstü 6 ay, mardin de acemiliğini yapacağın yer. ne öyle dram haline çevirmeler falan. sen zaten telefon da kullanırsın kesin. mesene bilem yükletirsin ona biliyorum. biliyorum hepsini de bana olan aşkın için yapacaksın. merak etme beklerim seni mesenelerde. gerekirse ucu yanık mektuplarına da cevap veririm. ah tatlı lynyrd, merak etme üşümezsin de, yeter ki adımı an.
şey, unutma o silah ışın kılıcı değil temam mı yavrucağım.
hadi öperim.
