burada bir noktaya çizgi çekmek istiyorum. "kendi halinde olmak" ve "tek başına olmak" çok farklı şeyler. çocuk hata yapıyor, anne pış pışlıyor. çocuk yine hata yapıyor, anne yine pış pışlıyor. bu da ileriki dönemlerde çocuğun "tek başına" kalmasına sebebiyet veriyor.
daha sonrasında; çocuğun kendi fikirleriyle büyümesini engellemek. çocuk annenin/babanın fikirleri üzerine büyüyor. onların çizgisinde ilerliyor. örnek alırsın, okey. ama taklit etmek çok başka bir şey. şimdiki çocukların hepsi "taklit eden" neslin nesilleri.
