--spoiler--
sinemaya girdiğinde üstü başı ıslaktı. önce yüz numaraya girdi, çıktı. bir sigara içti. salon pek kalabalık değildi. paltosunu çıkarıp ortalarda bir koltuğa oturdu. gelenlerin çoğu kadın. bir de bir iki saatlik aylaklar, okul kaçakları... "şunların arasında sevilmeye değer birkaç kişi niye olmasın? tok karın iyimserliği mi yoksa?" başlama saati yaklaştıkça boş yerler doluyor. bir kadın yanındaki koltuğa doğru geldi. kadının yüzünde sanki koyu vişne bir ağızla romalı heykel burnundan başka bir şey yoktu. koyu vişne kıpırdadı:
-Sahibi var mı efendim?
orada duran paltosunu kucağına aldı. kadın oturdu. çantasının üstünde uzun tırnaklı uzun parmakları vardı. az sonra ışıklar sönünce kadın koltuğun ötesine doğru toplandı. bu çabuk kaçış onu yanındakinin bir yerine gerçekten değmiş gibi üzdü. içinde kıpkızıl bir öfke kabardı. "hay lanet olası. insem mi beynine?" kendini güç tuttu. bu öfke bir kırgınlık, bir başkalarına küsme duygusuyla karışıktı. seveceğini sandığı insanlar bunlar mıydı?
--spoiler--
