Evet tanık olduklarımız, yaşananlar, duyumlar bizleri kurtarma hadisesi konusunda ürkütüp vazgeçirse de, o an mazlum olanın, biçare olanın yanında olmak, tepki vermek, insan olma durumumuza en yakışandır.
Al bıçağı giriş demiyorum, yumruk salla adama sen giriş de demiyorum ama iknaya uğraş, yapma, etme nidaları at, elini, konunu tutma hamlesi dene, ayıptır de, yazıktır de, günahtır de...
De bişeyler işte...
Varsın o kadın, kocamdır hem sever hem döver diyen bir gerzek olsun, biz insan olma gereğini yapmalıyız diye düşünüyorum.
Anama, bacıma, yol ortasında dayak atıldığında, seyreden değil, müdahale eden bir toplum isterim, sen de istersin, herkes ister!
Bir kadın olarak ne yapabilirim bilemem ama çığlık kıyamet ortalığı ayağa kaldırırım, çantamdaki tarağı, ruju, kitabı, orkid paketini adama fırlatır, dikkatini filan dağıtırım.
Mezdeke açar göbek atarım, adamı dumur ederim, ne bileyim yaparım bişeyler işte.
Seyredemem!
Seyretmem!
kendime yakıştırmam, ar ederim!
