Köyümü çok özledim. Çocukluğum oralarda geçti. Bir sene yine köyde iken ankaradan aradılar, "kusadasina gidiyoruz, geliyor musun?" Diye sordular. Koşa kosa gittim. O zamanlar köyümden çok uzakta kalacağımı bilmiyordum.
Deniz tatilini pek bilmezdik. Okullar kapandı mı köye gider, okullar açılınca geri gelirdik.
Çocukluğum köyde geçti. Acı şeyler de yaşadım güzel şeyler de... kuzenlerle sabah gezmeye çıkar, sahipsiz bir eşek bulur, üç kuzen, üç çocuk akşama kadar eşeğin üzerinde gezerdik. Bazen bir bahçeye dalar, armutlari yerdik, bazen hıyar domates çalardık komşuların bostanlarından.
Sık sık boştan sahiplerine yakalanirdik. " Sen hocasın, bunlara uyup da çalma" derlerdi. Çocuk olmama rağmen bana hoca derlerdi, çünkü vakit namazlarini pek kaçırmazdım.
Köyün öğretmenleri, imamları beni çok severdi.
Yüzmeyi de köyde öğrendim. Bir cesaret atladim suya, öğrendim yüzmeyi.
Yaylalarımız güzeldi. Iki tane yaylamiz vardı. Hem uyumazdım, hem de kimseyi uyutmazdim yaylaya gittiğimizde. Yaylada herkes aynı yatakta yatardı, zaten.
Çok şey yaşadım. Anlatmakla bitmez. Artık köyüm bitti. Bir daha gitme imkanım kalmadı. Son sözlerim köyümle ilgili olsun. Hoscakal sözlük, hoscakal koyum.
