Babam. inançlı biri değildir. Çocukluğu boyunca öğrenmiş olduğu bazı rutinler var, mesela her bayram namaza gitmek ve oruç tutmak. Bunun haricinde hiçbir şey yapmadı şimdiye kadar. inançsız bir adam olduğu halde bunlara devam etme sebebi tartışılır. Allah var ile cümleye başlar 4 dakika sonra olayı olmadığına bağlar. Her zaman böyleydi. O annemden korktuğu için var diyor gibi geliyor bana ama ruhunda yok adamın, inanmaya uzun devam edemiyor. Ayrıca her hafta deniz kenarında arkadaşları ile içiyormuş, ben daha yeni öğrendim. Bizi rahatsız etmemek için belli etmediğini söyledi ki çocuklarının tamamı içiyor. Yine annemden korkuyor gibi geliyor bana. Allah korkusu hiç olmadı.
Annemi hiç aldatmadı. Bizi dövmedi, bağırmadı. Kimseye zarar vermek için tek adım atmadı. Ağzından kimseye karşı tek kötü söz çıktığını duymadım. Bir zamanlar haksız kazanç sağladığını düşündüğü bir insandan gelen mirası kabul etmedi. Kimsenin hakkını yemedi. Her olaya karşı gereksiz bir sabır gösterdi. Hiç kimseyi parası ile ezmedi.
Annem inançlı biridir, babamın yapmadığı nerdeyse her şeyi yaptı. Allah korkusu inanılmaz boyutlarda ama birine zarar verme ihtimali varsa sonuna kadar kullanır ve babama ahlak dersi verir. Anneme göre ne babam ne de ben cennete giTme ihtimalimiz yok.
Allah korkusunun altında böyle korkunç bir kibir var bazen. Hoşlanmıyorum.
