Tek başıma sıçmaya bile gidemeyecek seviyedeydim açıkçası uzun süre. Hatta kuzenim tek tabanca takıldığında üzülürdüm kimsesi yok diye. Ama bazı şeyler gerçekten tek yapılınca güzel. Mesela yolculuk? Rotanı kendin oluşturur bakarsın keyfine karışanın yok ay buraya gitmeyelim şuraya gidelim diyenin yok. Müzik de öyle binevi sinema da ne bileyim aslında her şey yalnız yapılabilir. Toplumun yalnız insanları ezik kalıbına sokması yüzünden sanırım herkes birbirine muhtaç yaşıyor. Herkes ayrı bi karakter ayrı bi dünya bence kalıpları yıkmak lazım.
