vermemek lazım gelir, bırakmak gerek, kendi doğal ortamına salıvermek gerek çocuğu; ille bilimsel, teorisyen kıvamında açıklama getirmenin çocuğa da ebeveyne de kazandıracağı bi bok yok aslında. hani ebeveyn bi yerde mutlak girer o psikolojiye: bilinçli anne-baba. halbüse çocuun anladığı bi sik yoktur bahsedilenden. hımmmm der, iki dakka sonra gelir aynı mevzuyu başka yoldan sorar, kurnazdır da, belli etmez anlamadığını. ama iş olsun, çocuk sormaya devam etsin, bilinçli anne-baba ne denli bilinçli olduğunun her daim farkında, veriversin her soruya ilmi cevap. yapmamak lazım. seviyorum ben, atletiyle oturmuş, bi elinde filtreye kadar yanmış cigarası maçı seyreden babanın, "bebek nası olur" diye sormasına siktir çekmesini. daha samimi gelir bana o; ne çocukta şımarıklık kalır, ne babada çağın gereklerine uygun ebeveyn olma kaygusu.
