2 yıl öncesinde bir masa etrafında konuştuğumuz mevzuydu yunanistan. yunanistan seçimlerinde muhalefet parti ykp türkiye'de hayal bile edemeyeceğimiz yüzdelere ulaşıyordu ancak devrim olmuyordu sebebini de elimizdeki lenin'in kitabı açıklıyordu; "bir yerde alt sınıfın başa geçmesi için, alt sınıfın güçlenmesi yetmez. üst sınıfın da güç kaybetmesi şarttır." belki ernesto che bunu böyle yapmadı ama yunanistan sosyalistleri bunu böyle görüyordu. yani avrupa'da kapitalizmin sarsıldığı günler bekleniyordu.
2008'in sonlarına doğru -yani bugünlerde- kapitalizm sarsıntıya uğradı. marx'ın haklı olup olmadığı tartışılmaya başlandı. ekonomi giderek geriledi ve beklenen günler yaklaşıyordu yunanistan'da. kapitalizm sarsılıyor ve üst sınıf, alt sınıf tarafından bozguna uğratılmayı bekliyordu. aleksandros adında 16 yaşındaki bir gencin ölümü de bir kıvılcım oldu ve ülkede karışıklıklar başladı.
yunanistan ve bugün, bugünün beklenişi bundan ibaret ancak bunun türkiye'ye katkıları da konuşulması gereken konular arasında. yunanistan bir kişinin canı bu kadar kıymetliyken bizim tersanelerimiz, işkencelerimiz bu kadar basitleşmişken artık halk düşünmeye başladı. televizyonda bir ölüm gördüğümüzde aile tepki göstermeden izlerken, şimdilerde "ulan bi komşuya bak, bir de şuraya bak. yazık, yazık." sesleri alıyor ölümün sessizliğini. bu iyi bir şey ve eminim buna benzer çok iyi yönde etkilenme olacaktır türkiye'de. zaten 2 sene önce konuştuğumuz şey de yunanistan'da olacak olan ayaklanmaların avrupa ve türkiye'yi nasıl etkileyeceği üzerineydi. biz istesekte istemesek de bugün türkiye'de ve dünya'da sol görüş kitlesi artacaktır çünkü bütün bu olanlar bu ilerlemeyi olanaklı kılıyor.
yunanistan sol hareketi üzerine pek bir şey bilmesem de, ykp'nin tkp çizgisinde bir parti olduğunu tkp'nin seçim mitinglerinde gördüm ve umarım sol hareket hata yapmayacak ve yanlış çizgide yürümeyecektir.
