tam 20 senedir yüreğimde sızı hissettiğim gün.
20 senedir babasızım. ama tam 19 senedir babayım...
her babalar gününde bir garip hissediyorum.
iki evladım var.
biri 18 diğeri 15 yaşında.
ikisi benim babalar günümü kutlarken, beni öperlerken gözyaşlarım içime doğru akıyor.
çocuklarımı kıskanıyorum.
onların babalar gününü kutladıkları bir babaları var, benim ise tam 20 senedir yok...
hiç kimseyi koyamadım babamın yerine.
amcalarım var, dayılarım, eniştelerim var...
kayınpederim de vardı, allah ona da rahmet eylesin, geçen sene sonunda vefat etti o da...
iki dünür ne yapıyorlar acaba şu an cennette???
en çok eksikliğini hissettiğim şey de babamın 2 torununu görememesi.
ah be baba...!!!
keşke yaşasaydın da görseydin torunlarını.
sana öyle 2 güzel torun yetiştirdim ki. görseydin de beni takdir etseydin keşke.
gerçi sen olsaydın onları da sen yetiştirir, onlarla da sen ilgilenirdin, bana fırsat kalmazdı.
keşke de öyle olsaydı.
öyle özeniyorum ki bazı arkadaşlarıma.
babaları yaşıyor, çocukları dedeleri büyütüyor falan...
keşke sen de torunlarını görebilseydin.
oğlum üniversiteyi kazandı, kızım da iyi bir liseyi kazandı.
eminim çok mutlu olurdun onların başarılarını görseydin.
onları senin bize bıraktığın soyadımıza layık bir şekilde yetiştiriyoruz gelininle birlikte.
ama eksikliğini her zaman hissediyoruz.
özellikle böyle günlerde...
keşke yanımda olsaydın babacığım...keşke...
ben ne mi yapıyorum???
işler güçler, hayat gailesi işte.
çakal gibi erkenden uyudum gece.
bugünün babalar günü olduğunu hissettirmeden safa yattım.
gece 12'yi geçince hanım ve çocuklar geldi kutladılar babalar günümü.
eh, senede bir günümüz var şımarıyoruz işte babacığım.
keşke sen de yanımda olsaydın da ben de seni şımartsaydım...
