1989 yapımı, başrolde Bruce Willis ve Emily Lloyd'un olduğu, savaş karşıtı güzel bir film. Kendisi henüz annesinin karnında iken babasını Vietnam savaşında kaybettiği babası hakkında gerçekleri öğrenmeye çalışan bir genç kızın bir kaç hafta içerisinde yaşadıklarını izliyoruz.
Kendisini daha özgür hissetiği için Vietnam gazisi olan dayısının yanında, küçük bir taşra kasabasında babasından kalan bir evde yaşamaktadır. Annesi ise yeniden evlenmiş ve şehirdedir, babasına dair herşeyi ise saklamaktadır. Dayısı ve çevresindeki diğer Vietnam gazileri de buna dahildir ve hatta Vietnama dair herşeyi gizlemektedirler. Ta ki babasından kalma evin bir köşesinde annesine yazılan mektupları bulana kadar.
Derin mesajları olan yada merak içerisinde bırakan bir hikayesi olan bir film değil fakat kızın arayışı bizi de beklentiye sokuyor ve sakin sakin olacakları izliyoruz. Ve öyle uçlarda bir savaş karşıtı film de değil, vermesi gereken mesajı finali ile veriyor. Aslında bizim için de çok şey ifade ediyor. Yolda iken dayı "hepsi boşu boşuna öldüler" deyince babanne; "sen sağlam döndüğün için" diyor ve derken washingtona anıt mezarlara gidip de yüzbinlerce ismin yazıldığı plakaları gösterdiğinde kızımız bir takım isimler okuyor ve "şuna bak, hepsi de köylü ismi, köylü çocukları" yani garibanlar diyor.
Burada ve sıra sıra dizilmiş isim plakalarını görünce bizi de bir hüzün kaplıyor.
