Şiir hiç sevmezdim. Elbette sevenleri çoktur, saygım sonsuz ama benim en büyük korkularımdan biri solcu gocuğu giymiş birinin ucuz şarap üzerine felsefe kasıp bana bakarak şiir okumasıydı. Ömrümden sanıyorum 6 sene falan orada giderdi zaten. Sevmiyorum ben öyle şeyler.
Biri bana şiir sevmek için aşık olmak gerekiyor demişti bu tür cümlelerim ve korkularım nedenli. Ne demek istediğini bu yıl acayip net anladım bilüyünüz mü? içimde olan duyguları bazı şairler cümlelere dökmüş. Benim bir şey söylememe gerek kalmıyor. Daha önce söylenmişi var çünkü. Büyük kolaylık.
Ayrıca Ara ara oturup şiir falan yazıyorum. Böyle duygusal bir çocuk oldum, artık kim oturup beddua etti, böyle olmam için ayinler düzenleyip kara büyüler yaptı bilmiyorum. O yüzden şöyle demek istiyorum. Aşık olmamış insandır.
Yine duygusal uyandım, evet. Bu yüzden oluyor bunlar.
