hiçbir zaman anlam yüklemememiştik bu zırva güne hatta yok babalar gününü göstere göstere kutlamayın olan var olmayan var tadındaki duyarcılara da hep uyuz olmuşumdur. ama az önce boş bulundum gözlerim doldu bir reklamda. çocukken babam çalıştığı için annemle baş başa şehir dışına çıktığımızda dayımı kuzenlerimle oynarken gördükçe sebebini o zamanlar hiç bilemediğim dev bir iç sıkıntısıyla ağlayıp dururdum. ancak şimdi anlıyorum o ağlamaların sebebini. baba özlemiymiş meğer. maalesef aynı sıkıntı şimdi de basıyor içimi sıkça.
